sledeća tema »

[Angelina]

*




SVETOZAR SAMUROVIĆ
(Bijeljina, 06.10.1928 ― Beograd, 2001)

slikar i pravnik

Gimnaziju je završio 1949. u Beogradu, gde je zatim i diplomirao na Pravnom fakultetu 1955. godine. Od 1956, kada je prvi put samostalno izlagao, radi kao pravnik. Prvo u Zavodu za zaštitu spomenika kulture, do 1969, a potom u Sekretarijatu, odnosno Ministarstvu za kulturu do odlaska u penziju 1988. godine. Kasnije, tokom ratnih devedesetih godina, odnosno tokom poslednje decenije života, posle izložbi u Valjevu i Bijeljini, povukao se iz javnog života.

Samostalno je izlagao retko. U Beogradu 1956, zatim 1962, sa Brankom Protićem i Radomirom Damnjanovićem Damnjanom, 1965. i 1974. godine. Pored toga izlagao je u Dubrovniku 1962, ali sa još sedmoricom slikara, potom u Kragujevcu 1980. i naposletku u Valjevu i Bijeljini 1991. godine.

Na zajedničkim likovnim smotrama izlagao je češće, ali ne preterano često. Osim na godišnjim izložbama članova Ulusa, Oktobarskom salonu i trijenalima, redovno je učestvovao još kao član Mediale 1959, 1960. i 1961, potom na retrospektivi priređenoj 1969, kao i na predstavljanju u Beču 1970. i Ženevi 1982. godine. Od 1985. izlagao je i kao član Srpskog umetničkog društva Lada.


Svetozar Samurović Izložba slika ― katalog
Predsednik Saveta RTS-a za likovno stvaralaštvo: NIKOLA MIRKOV • Autor postavke: NIKOLA KUSOVAC Producent: MIROSLAV ŽIVKOVIĆ • Sekretar Saveta: VIDA JOVANOVIĆ • Izdavač: RADIO TELEVIZIJA SRBIJE • Za izdavača: ALEKSANDAR TIJANIĆ, generalni direktor RTS-a
Fotografije: LJUBINKO KOŽUL • Dizajn kataloga GORAN RATKOVIĆ • Štampa: PGP RTS Tiraž: 500 primeraka • Štampano u decembru 2006.

[Angelina]

**

SVETOZAR SAMUROVIĆ — SLIKE





Obe obale reke, 1966.
ulje-tempera, 24 x 19 cm
sign. d.: u Sićevu jula 66. S Samurović, ćir.

[Angelina]

**




SVETOZAR SAMUROVIĆ


SVETOZAR SAMUROVIĆ, već je bio poznat našoj kulturnoj javnosti, kao član pominjane grupe "Mediala", koju je ― kao što je rečeno ― osnovalo 1958. godine nekoliko mladih slikara i esejista, u želji da potisnu "umetničko slikarstvo" enformela (realnost same slike) u korist šireg pojma estetskog, sjedinjujući slikarstvo sa tradicijom i literaturom. Pravnik po struci, i autodidakt u slikarstvu, Samurović je vrlo rano stupio u vezu sa umetnošću, zahvaljujući i činjenici da je radio kao sekretar u Zavodu za zaštitu spomenika kulture Republike Srbije. U periodu od svog prvog umetničkog pojavljivanja ― 1956. godine, u Beogradu, do predstavljanja šabačkoj publici ― 1961, Samurović je stvorio svoje ― autentično ― slikarstvo, poznato i verifikovano i u najvećnim jugoslovenskim likovnim centrima, i u inostranstvu.

Slike Svetozara Samurovića, nevelike formatom, imale su nešto od zgusnutosti atmosfere srpske srednjovekovne sakralne umetnosti, "nečeg crvotočnog i drvenog", kako bi rekao Protić. "Taj poetski i egzistencijalni fluid, najveća je vrednost ove izvorne transpozicije nacionalnog mita, koja, moglo bi se reći, izgleda nadrealno pre svega toga zbog nesviklosti da se jedna refleksivna lirika vidi neposredno prevedena u oblik i boju".⁸² Ispod debelog sloja laka, i tamnih i glatkih površina njegovih slika, kao dragulji manastirskih riznica, ili svici julskih predvečerja, svetlucaju neki davno zaboravljeni sadržaji minulih vekova srpske istorije. Ovakvo naglašeno insistiranje na poetskom, retrospektivnom, i simboličkom, izdvajalo je Svetozara Samurovića od onih protagonista "Mediale« koji su svoje slikarstvo zasnivali na psihologiji razaranja, ironiji, i ciniizmu, obezbeđujući mu značajno mesto u modernom srpskom slikarstvu. Razumljivo je što je delovanje jednog takvog umetnika u šabačkoj sredini, makar i njegovim povremenim prisustvom, rezultiralo blagotvornim uticajem na znatan broj stvaralaca najmlađe generacije, koji su bili zainteresovani za metafizičku i poetsku dimenziju slike.

_________

⁸² Миодраг Б. Протић, Српско сликарство XX века, Беоgрад, 1970, стр. 533.

Radovan Mirazović | Likovna umetnost u Šapcu 1900—1980 | Šabac Narodni muzej | Šabac 1982.

Svetozar Samurović (foto): Screenshot /
YouTube Film o slikaru Svetozaru Samuroviću prema tekstu Ljubomira Simovića