sledeća tema »

[Angelina]

**

MILENKO D. ĐURIĆ
(Zemun, 29.07.1894 — Zagreb, 25.01.1945)

Milenko Đurić, srpski grafičar, slikar i stručni pisac, rođen je u Zemunu 29. jula 1894. godine. Nakon završene gimnazije, od 1912. do 1916, učio je slikarstvo i grafiku u Umetničko-obrtnoj školi u Zagrebu. Uz podršku opštine Petrovaradina nastavio je studije na Kraljevskoj akademiji u Pragu. Nakon povrtaka u Zagreb, 1918. godine, imenovan je za nastavnika dekorativnog slikarstva na Obrtnoj školi a kasnije za profesora u II. realnoj gimnaziji u Zagrebu. U periodu od 1920. do 1924. proputovao je Nemačku, Italiju i Češku. Pisao je studije o grafičkoj umetnosti. Uređivao je almanah za slikarstvo, grafiku i skulpturu "Grafička umetnost" (od 1921. "Umjetnost") a od 1923. "Grafičku reviju", u kojoj su pretežno bili zastupljeni prikazi s područja grafičke umetnosti.

Angelina, 26.12.2015.

Fotografija: Дејан Медаковић: "Срби у Загребу", Прометеј, Нови Сад 2004.

[Angelina]

**
MILENKO D. ĐURIĆ


Dejan Medaković: SRBI U ZAGREBU


SLIKARSTVO I SKULPTURA

[...] Sve do sredine XIX veka, kod Srba jedva da je postojalo istorijsko slikarstvo. Njegov nastanak se vezuje za ideju obnove srpske države u romantizmu. Kod perifernih Srba se takvo slikarstvo javlja još kasnije, jer su tadašnji slikari zanemarivali istorijsku tematiku. [...]

Na osoben način, umetnički život Zagreba obogatio je slikar i grafičar Milenko Đurić. rođen je u Zemunu 26. jula 1894. U Zagrebu je postao učenik Obrtne škole, zanimajući se za dekorativno slikarstvo. Učenje je nastavio u Pragu, gde se upisuje u specijalnu grafičku školu Maksa Švabinskog (Max Svabynsky). Godine 1918, Đurić se vraća u Zagreb gde postaje nastavnik na Obrtnoj školi, "ispoljivši zanimanje za staru i savremenu grafiku". U periodu od 1919. do 1925. Đurić je uređivao časopis "Grafička umetnost", prvi almanah sa originalnim bakropisima, drvorezima i litografijama jugoslovenskih i čeških grafičara.

Kada se almanah, posle tri objavljene sveske, ugasio, od 1921. do 1929. zajedno sa kolegijumom grafičara, počeo je da izdaje "Umjetnost", reviju za slikarstvo, grafiku i skulpturu. U izdanju grafičkih umetnika u Zagrebu pokrenuo je i ediciju "Monografije jugoslavenskih umjetnika", posvetivši prve dve sveske Urošu Prediću i Vlahu Bukovcu u tiražu od 400 numerisanih primeraka.

Đurić je bio veliki pobornik stare grafike. Od 1924. godine u "Jugoslavenskoj njivi" i osječkoj "Straži" izlazili su njegovi radovi posvećeni grafičkom delu Hristofora Žefarovića i Zaharija Orfelina.

U izdanju knjižare Ćelap u Zagrebu 1938. godine objavio je brošuru Martin Kolunić-Rota, hrvatski bakropisac i nadorezac (XVI vijek). To je posle Ivana Kukuljevića prvi celovitiji prikaz dela ovog renesansnog grafičkog majstora. Ćurić je u dva maha pisao o gomirskoj ikonopisačkoj školi u XVIII veku, prvi put u beogradskom "Ilustrovanom listu" od 25. oktobra 1925. br. 43, a drugi put u časopisu "Život i umetnost" br. 1. za 1936. godinu.

Prvi se, posle Manojla Grbića, zanimao i za umetničke i stilske probleme ove ikonopisačke škole, čije je stvaranje bilo pod uticajem južnoruskog dekorativnog baroka.⁸ Izradio je i nekoliko ciklusa u akvarelu i bakropisu, realistički prikazujući biblijske motive i vedute starog Zagreba i Rima. Mapa akvarela nosi naziv Pod nebom starog Zagreba, a objavljena je 1922. Pored Branka Šenoe i Vladimira Kirina, i ovaj srpski umetnik se oduševljavao poetikom starog Zagreba. Svoju grafičku, mahom bakropisnu delatnost posvetio je biblijskim motivima, koje je objavio 1923. godine, a privukao ga je i "Nestali Rim",⁹ čime se tematski priključuje velikanima evropske grafike kao što je arhitekta i grafičar Đovani Baptista Piranezi, čija su dela Varie Vedute di Roma antica e moderna, ili Le Antichit Á Romane uticala i na ovog srpskog grafičara.

Prvu samostalnu izložbu Đurić je priredio 1921. godine. Svojim radom je obeležio čitavo jedno razdoblje srpske grafičke umetnosti, kojoj je ostao veran do kraja. Umro je u Zagrebu 21. januara 1945. godine. [...]

Дејан Медаковић: Срби у Загребу, Прометеј, Нови Сад 2004