sledeća tema »

[Angelina]

*

GEORGIJE BAKALOVIĆ
(Kula, 1786 — Ruma, 1843)

Ubraja se među prve pripadnike bidermajera u srpskom slikarstvu. Rođen u porodici koja je dala nekoliko umetnika, slikarstvo je zatim učio u Sremskim Karlovci­ma kod Stefana Gavrilovića. Razvijao se pod jakim uticajem svoga učitelja, kao i Ja­ko­va Orfelina i Pavela Đurkovića. Iako je bio slikar bez akademskog obrazovanja, uspeo je da ga sremska klijentela angažuje čak i za veće narudžbine, kao što su ikono­stasi ili svodovi u crkvama Erdevika, Gornje crkve u Karlovcima, Vrdnika, Manđe­losa, Iri­ga, Čerevića, pridvorne kapele mitropolitskog dvora u Dalju, Jovanovske crkve u No­vom Sadu, manastira Grgetega, Pavlovaca... Sa slikarom i pozlatarom Dimitri­­jem Đur­kovićem slikao je ikonostase u Prhovu i Starim Banovcima, zatim kivot kne­za Laza­ra u manastiru Vrdniku i crkvene zastave u Jaraku, Vognju, Sasama, Surčinu i Mihaljevcima.

Posle značajnog uspeha u karijeri i obilja poslova, zadesila ga je lična i porodična tragedija, sudski procesi, skandali, što ga je navelo da pređe u Kneževinu Srbiju (u Šabac je prešao 1837. godine), postavši jedan od prvih prelaznika i vrlo uticajnih donosilaca evropskog ukusa. Međutim, već 1843. godine, kao nepoželjan, prebačen je natrag u Austriju, i iste godine je umro. U Srbiji je slikao ikonostase manastira Radovašnice, manastira Rače na Drini, kao i crkava u Zaječaru, Aleksincu i Negotinu. Iako su njegovi radovi nejednakog kvaliteta, mnogi portreti u kojima je ispoljio svoju pripadnost klasicizmu, svedoče da je Bakalović dobro razumeo i prenosio osnovne osobenosti aktuelnog građanskog slikarstva, a zahvaljujući njegovom delu sačuvan nam je znatan broj likova crkvenih velikodostojnika Kneževine Srbije.

Literatura: Vujović Branko, Umetnost obnovljene Srbije, 1791—1848, Beograd 1986; Kolarić Mio­drag, Georgije Bakalović (1786—1843). Život i rad, Zbornik radova Narodnog muzeja, I, Beograd 1958, 223—242; Kolarić Miodrag, Klasicizam kod Srba, 1790—1848, 1, Beograd 1965, 115—116; Kusovac Nikola, Klasicizam kod Srba, katalog slikarstva, 7, Beograd 1967, 40—45; Lesek Mirjana, Prilog bio­grafiji Georgija Bakalovića, Sveske 14, Beograd 1983, 69—72; Simić-Konstantinović Ljiljana, Isto­rijski portret u srpskom slikarstvu XIX veka, katalog, Beograd 1972, 35.

Muzej rudničko-takovskog kraja: Projekat Rudničko-takovski kraj u umetnosti XIX veka
autori: Ana Bolović i Borisav Čeliković • Gornji Milanovac, 2011

[Angelina]

*

GEORGIJE BAKALOVIĆ — SLIKE





Gerasim Georgijević (oko 1779—1839) , 1838.
ulje na platnu, 20,3 x 14,3 cm
inv. br. NM. 1130
Narodni muzej u Beogradu




Mitropolit Melentije Pavlović (1776—1833), 1839.
ulje na platnu, 71 x 57 cm
inv. br. 111/3213
Narodni muzej u Beogradu


Muzej rudničko-takovskog kraja: Projekat Rudničko-takovski kraj u umetnosti XIX veka
autori: Ana Bolović i Borisav Čeliković • Gornji Milanovac, 2011

[Angelina]

**

GEORGIJE BAKALOVIĆ
(Sremski Karlovci, 1786 — Ruma, 13.04.1843)


Bakalović Georgije je srpski slikar. Učio je u Sremskim Karlovcima kod slikara Stefana Gavrilovića. Radio je pretežno ikonostase, zidne slike i portrete. Jedan broj ikonostasa radio je u društvu slikara i pozlatara Dimitrija Đurkovića. Sam je slikao ikonostas i svod crkve u Erdeviku 1817, svod Gornje crkve u Sremskim Karlovcima 1824, svod i 12 prazničnih ikona crkve u Vrdniku 1825, ikonostas u Čereviću 1827, svod i obnovu ikone Uspenjske crkeva i obnova ikonostasa Nikolajevske crkve u Irigu 1827, ikonostas i svidove Jovanovske crkve u Novom Sadu 1830, ikonostase manastira Grgetega 1830. (izgoreo 1841) i ikonostas u Pavlovcima 1832. Sa Đurkoviće je slikao ikonostase u Prhovu 1840. i Starim Banovcima (1840—1841.), kivot kneza Lazara u Vrdniku i crkvene zastave u Jaraku, Vognju, Sasima, Surčinu i Mihaljevcima. Godine 1837. prelazi u Srbiju i slika ikonostase manastira Radovašnice 1839., crkve u Zaječaru i manastira Rače na Drini 1840., crkve u Aleksincu 1841. i crkve u Negotinu 1842. Naslikao je portrete kneza Miloša, Jevrema Obrenovića, Stefana Stratimirovića, kneza Ive od Semberije. i dr. Bio je slikar skromnih mogućnosti, i radovi su mu nejednakog kvaliteta.

Rade Raonić, "Srpski životopisi" II deo, 2012. DocSlide

Napomena autora: Za životopise su korišćeni različiti izvori: Biografije (Matica srpska), Istorija SANU, Vikipedija, Znameniti Srbi u Hrvatskoj (Filip Škiljan), 100 najznamenitijih Srba, internet prezentacije itd.