*
KONSTANTIN KOSTA JOSIPOVIĆ(Beograd, 02.05.1887 — Skoplje, 07.08.1919)slikar i rezervni oficir Potiče iz umetničke porodice u kojoj je i brat Radivoje bio slikar, a sestre Hristina i Jelena, glumice. Osnovno i srednje obrazovanje završio je u rodnom gradu. Počeo je 1902. raditi kod firmopisca i pozorišnog slikara Dominika de Andrea u Beogradu ali posle nekoliko meseci zbog nesporazuma sa njim napustio je posao. Slikarstvo je učio u Srpskoj crtačkoj i slikarskoj školi Riste Vukanovića. Kao državni pitomac studirao je slikarstvo na Slikarskoj akademiji u Minhenu.
Još nije bio završio školovanje a mobilizacija za balkanske ratove zatiče ga na vojnoj vežbi kao vodnika u III četi II bataljona XVII pešadijskog puka u Valjevu. Sa tom jedinicom učestvuje u oba balkanska rata i pokazuje veliku težnju za odbranu Otadžbine, hrabrost i vedro raspoloženje čime značajno doprinosi podizanju borbenog morala saboraca. Posebnu hrabrost ispoljava u borbama na Babuni, kod Alinaca i Bitolja, a u selu Kukuričane sa svojim vodom uništio je jednu tursku bateriju koja im je nanosila velike gubitke zbog čega je odlikovan Srebrnom medaljom za hrabrost. U ratu sa Bugarima imao je čin rezervnog pešadijskog potporučnika, zastupao komandira čete i bio je istaknut u borbama na Bregalnici, Pobijenom i Govedarniku, pa je odlikovan Zlatnom medaljom za hrabrost i i unapređen je u čin poručnika.
Početak Prvog svetskog rata ga zatiče kao vodnika u XVII pešadijskom puku pa se ističe u borbi na Ceru i oko Drine. Za zasluge u borbama 1914. odlikovan je Ordenom belog orla sa mačevima, a na Vidovdan unapređen u čin rezervnog kapetana II klase. Tokom 1915 godine hrabro se bori na Vlasini, oko Prizrena i Skadra i povlači preko Albanije. Posle reorganizacije naše vojske na Krfu postaje komandir čete u XVII pešadijskom puku. Na Solunskom frontu je u prvim borbenim redovima oko Ostrovskog jezera, gde odbija oštar bugarski napad. Učestvuje i u napadu na Kajmakčalan, gde je ranjen pa je upućen u Bizertu na lečenje. Već početkom 1917. godine vraća se u puk i prima Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima IV reda. Jedan je od učesnika proboja Solunskog fronta sa činom rezervnog kapetana I klase.
Slikao je ikonostas Crkve
apostola Petra i Pavla u Ribnici kod Mionice 1909. i 1910. godine. Tih godina naslikao je i nekoliko pejzaža, među kojima su najpoznatiji
Ribnička pećina i
Park koje je izlagao na IV izložbi
Lade u Beogradu. Bio je angažovan i na uređenju srpskog i turskog poviljona na međunarodnoj izložbi primenjenih umetnosti u Torinu 1919. godine.
Izvori i literatura: Ratnik, Beograd, april — maj 1929, 291—293; T. S. Vlahović: Vitezovi Karađorđeve zvezde, Aranđelovac 1990, 430; S. Živković: Kosta Josipović u Zborniku Narodnog muzeja, Beograd 1967, 5, 427—434; Revija Kolubara, Valjevo, juni 2000, 47; M. Radojčić: Zavičaj vojvode Mišića — Mionička opština, Beograd 2008, 419 i. U: Rajčević: Josipović, Kosta, SBR, Novi Sad 2009, IV, 728.Milorad Radojčić Besmrtni ratnici valjevskog kraja u ratovima 1912—1918 Vitezovi Karađorđeve zvezde
Izdavač: Međuopštinski istorijski arhiv Valjevo, Valjevo, 2014.
